Γράφει η Ραφαηλία Μπατζή, μέλος της Ε.Ο.Ν. Χαλκιδικής
28η Οκτωβρίου 1940 μια εποχή με μεγάλα ΌΧΙ, 28η Οκτωβρίου 2024 μια εποχή με μεγάλα ΝΑΙ. Συμπληρώνονται φέτος 84 χρόνια από το σπουδαίο έπος του 40′ , τότε που ο Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς απαντά ένα μεγαλοπρεπές ΌΧΙ στον Ιταλό πρεσβευτή Γκράτσι που του ζητά την Ελλάδα αμαχητί. Το γένος των Ελλήνων δεν παραδίδεται, αλλά πολεμεί μέχρι υστέραν ρανίδαν αίματος. Το πρωΐ, λοιπόν, της 28η Οκτωβρίου τα παλικάρια μας, οι παππούδες και οι προπάππούδες μας πιάσανε τα ντουφέκια και τις ξιφολόγχες και κίνησαν για τα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου. Πολέμησαν σκληρά ενάντια όχι μόνο στους Ιταλούς, Αλβανούς και Βουλγάρους αλλά και ενάντια στον χιονιά. Έχαναν τα πόδια τους από το κρύο, μάτωναν τα παλλικαρίσια σώματα τους από τις ψείρες, η πείνα ήταν ο χειρότερος εχθρός. Και, όμως, συνέχιζαν σαν να μην ήταν άνθρωποι, σαν μην είχαν σώμα, αλλά μόνο ψυχή. Σε αυτό το σκληρό και απάνθρωπο αγώνα δεν ήταν μόνοι τους. Είχαν και τις ηρωϊκές μάνες, τους γένους, τις γυναίκες της Ηπείρου. Και, ως λέει και το λαϊκό άσμα, ως ξαφνιάσματα της φύσης γυναίκες όλων των ηλικιών, κουβαλώντας υπέρβαρα φορτία με πολεμοφόδια για τους φαντάρους, ανέβαιναν τις σκληροτράχηλες και χιονισμένες βουνοκορφές, αψηφώντας κρύο, πείνα και εχθρό. Όμως όλοι όσοι θυσιάστηκαν, όσοι αγωνίστηκαν είχαν ένα μεγάλο προτέρημα εναντίον των εχθρών, την ΠΙΣΤΗ! Τα θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου την σκοτεινή εποχή του πολέμου και της κατοχής είναι αμέτρητα.
Η παλληκαριά των Ελλήνων δεν είχε όρια, εξήγηση, είχε μόνο καρδιά. Όπως είπε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες! Η ανδρεία, η αυταπάρνηση και η δίψα για λευτεριά δεν συναντήθηκε σε κανέναν άλλο λαό. Μόνο εμείς αμυνθήκαμε και πολεμηθήκαμε τόσο. 4 χώρες μας πολεμούσαν. Ιταλία, Αλβανία, Βουλγαρία Γερμανία. Και, όμως, τους τσακίσαμε τους πρώτους. Διαδοχικά ο ελληνικός στρατός είχε ελευθερώσει την μισή και παραπάνω βόρειο ήπειρο, Κορυτσά, Τεπελένι, Αργυρόκαστρο. Αν δεν ήταν οι Γερμανοί, θα είχαμε νικήσει από την αρχή. Ήμασταν από τους λίγους λαούς, αν όχι ο Μοναδικός, που αντισταθήκαμε στην κατοχή και τα καταφέραμε και ας κλάψαμε νεκρούς μυριάδες, σαμποτάζ, μάχες, βασανιστήρια, εκτελέσεις, φρίκη για μια Αθήνα Λεύτερη. Μας θαύμαζαν τότε οι εχθροί μας. Τώρα οι εχθροί μας δεν μας λογαριάζουν για αντίπαλο. Έτσι ξεπέσαμε εμείς οι ήρωες των Βαλκανίων, οι Παγκόσμιοι Έλληνες. Ήρθε η φωτεινή μέρα της απελευθέρωσης. Μα δεν πρόλαβε να βγει ο ήλιος και ξανά νυχτωθήκαμε, έχοντας να πολεμήσουμε ενάντια στους ανθέλληνες κομμουνιστές που ήταν τα όπλα της προδοσίας κατά της μάνας Πατρίδος. Αλλά και εκεί έδωσε ο Θεός και τα καταφέραμε!
84 χρόνια μετά και πάλι σκλαβιά σε άλλους εχθρούς, ύπουλους που δεν μας απειλούν με σπαθί, αλλά με άλλα μέσα πιο σκοτεινά και από το ντουφέκι. Οι ήρωες του 1821 μπορούν να είναι υπερήφανοι γιατί τους διαδέχθηκαν οι ήρωες του 1940. Οι ήρωες του 40′ θα ‘ναι ποτέ περήφανοι για εμάς; Για τους διαδόχους τους θα δουν ποτέ οι νεκροί από την επουράνια Βασιλεία ελεύθερη την Γη τους ;
Χρόνια πολλά και ελεύθερα!
Η Παναγιά μαζί μας αδέλφια!
Ευλογημένη Ραφαηλία συγχαρητήρια για το Άρθρο σου.
Πράγματι, αν γιορτάζαμε τα ΝΑΙ θα έπρεπε κάθε μέρα να είχαμε γιορτή.
Γιορτή νεοραγιαδισμού.
Γιατί σήμερα μόνο τέτοιες γιορτές βγάζουμε.
Θα μείνω σε αυτό που γράφει στο τέλος.
84 χρόνια μετά και πάλι σκλαβιά σε άλλους εχθρούς, ύπουλους που δεν μας απειλούν με σπαθί, αλλά με άλλα μέσα πιο σκοτεινά και από το ντουφέκι.
Οι σημερινοί εχθροί είναι αυτοί που μας λέει ο Πρώτοκορυφαίος Απόστολος Παύλος 2000 χρόνια πριν.
«Ουκ έστι ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου..
Η πάλη μας είναι με τις δυνάμεις του κακού, οι οποίες κυριαρχούν στον σκοτεινό τούτο κόσμο, αλλά και βρίσκονται ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.
ΟΙ σκοτεινές αυτές δυνάμεις, οι οποίες είναι τόσο οι δαίμονες, όσο και όλοι εκείνοι που έχουν γίνει όργανα του σατανά.
Οι κυβερνώντες μας ξευτέλισαν τον άνθρωπο, γκρεμίζοντας με σειρά νόμων το θεμέλιο της Οικογένειας, αλλοιώνοντας την έννοια της Πατρίδας, διαστρεβλώνοντας τις διδαχές της Ορθόδοξης Εκκλησίας!
Και τώρα στη θέση του θεμέλιου αυτού κοινωνικού ιστού επιχειρούν να τοποθετήσουν την πάσης φύσεως ανωμαλία λογιζόμενη αυτή είτε ως γάμος ομοφυλοφίλων, δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο.
Όμως αναρωτιέμαι.. σε αυτό που γράφεις πάλι στο τέλος..
Οι ήρωες του 40′ θα ‘ναι ποτέ περήφανοι για εμας;
Εμείς σήμερα θα ήμασταν άξιοι να είχαμε έναν Μεταξά πού θα ξανά έλεγε εκείνο το μεγάλο ΌΧΙ;
Ας αναρωτηθούμε όλοι μας.
Ήταν και οι εθελόντριες νοσοκόμες…
Ήσαν και οι γυναίκες που έπλεκαν τη φανέλα του στρατιώτου με τα ατέλειωτα νυκτέρια τους…
Πολέμησαν και οι λιπόσαρκες, αλλά νευρώδεις γυναίκες της Πίνδου, με τη μεταφορά πολεμοφοδίων εκεί επάνω στα φοβερά βουνά, τα χιονισμένα.
Γυναίκες της Πίνδου, Αθάνατες Ελληνίδες.
Γνωρίζοντας τα μονοπάτια, φόρεσαν τα γουρουνοτσάρουχα στα πόδια για να μην γλιστρούν, ζαλώθηκαν στην πλάτη τα πολεμοφόδια και άρχισαν να ανεβαίνουν.
Σκαρφαλωμένες στις αετοράχες της Πίνδου, στο παγωμένο χιόνι, γυναίκες μαυροντυμένες με το φορτίο στην πλάτη, να πέφτουν, να σηκώνονται, ποτέ να μην λυγίζουν, μόνο να αντιστέκονται σαν τα στοιχειά της φύσης.
Και όλες με σκέπη την Υπεραγία Θεοτόκο την Υπέρμαχο Στρατηγό μας.
https://youtu.be/d-mphLx9sgY?si=TZfnuMx2R-MVmWI-